(18¡)
Krioelen.
Krioelende mensen, in auto’s op brommers of eigenlijk scooters… af en toe een hond die de weg op wenst en ook gewoon doet. Hoezo verboden terrein, deze drukke weg is ook voor hem de weg naar zijn “stip”… Eenmaal Zen in het ZinHotel ervaart ze niets van deze gekke drukte. Hoewel het op een straatlengte afstand de gewoonte van alledag in Canggu is. Waant ze ons op het strand als Remi alleen op aarde. Fopperij uiteraard want alleen is een utopie. Maar met al die met ons zijn voelt het als de rust zelve. Iedereen lijkt hier het leven te omarmen. Hoewel ze Bali pas een aantal uur rijk is of de rijkdom ervan ervaren mag lijkt het alsof ze hier al bekend is. Wat een heerlijke gewaarwording. Blij is ze dat ze hier haar rijbewijs niet hoefde te halen. Wat een schrikbeeld is het verkeer meer lijkend op mierennesten. Alles en iedereen wil door elkaar om zo snel mogelijk op de bestemming te geraken. En dat terwijl Zen de bijnaam is van dit goddelijke oord.