CoiLs-uP
(25¡)
Als we snoepen toestaan, snoepen we het liefst lekkers. Het is voor de weegschaal later “tenenkrommend” te ervaren hoeveel lekkers in kilo’s weegt. Merkbaar nu al in zwimshorties die minder makkelijk dichtgaan.
Veelal herinneren we het teveel van te. En laten we eerlijk zijn, een beetje te is het zeker. Maar als nu resoluut vastgehouden de rem erop gaat, bederft dat alle goddelijks wat er geserveerd wordt. De keuze vandaar gaat een gemakkelijke zijn.
Luierdagen als deze zijn niet de meest uitdagende in actief verminderen van of kwijtraken van enig overtollig.
Strakkies back in town op rantsoen. Maar nu nog niet. Vandaag was wederom een smul festijn, maar niet alleen in voedsel of vocht meer nog in een adembenemende setting waarin of waarop we beleefden. Zowel de inwendige versie als wel het belevende van wat frontaal ontstond.
Een groepje kids verkochten aan de lopende band omdat ze vertroetelde in een adembenemende samenwerking van verkoop techieken. De kleinste droeg, de middelste deed woord, de grootste bepaalde de prijs. Prachtig om te aanschouwen hoe zij verdienstelijk van strandbed naar zitzak hun waar verplaatsten.
Twee middelbaar school leeftijd boys volleybalden de sterren van de hemel. En de enkele keer dat de bal anders uitviel en weg sprong waren littlere kids snel aan de finish om deze terug te ketsen. Twee werden vier omdat surfers meededen en ook een aardig balletje heen en weer mepten.
Een drietal “mooierds” zelf alwetend bleven scherp zichzelf, terwijl een groep guys enkele signalen lieten vallen. Verplaatsen zich zelfs op hoogte van dit drietal. Vingen bot en dropen terug naar de plek waarvandaan. Voegde zich bij de rest die toekeek hoe ditmaal de kans niet kansrijk werd.
Allerlei taferelen om van te glunderen. Nippend aan een glaasje rood en vergezeld van een burrito indian style. Mooier kan een lifestyle performance niet kleuren.
Vandaag was top…