(21¡)
Een niet te beste nacht. Voelt als een verkeerd spice wat niet wordt geaccepteerd.
Geprobeerd weg te ademen. Gesmeerd met, weliswaar niet de geschiktste OiL, op buik en keel. Gelukkig hielpen deze offers om niet de gehele nacht wakker te blijven.
De ochtend nog voor het ontbijt nam de inhoud van verkeerd voedsel eindelijk zijn kans. Kans gezien om te legen… vederlicht voelt rein en gedacht dat dit het was bleek een fabel. Onstabiel is wat blijft, maar stabiel zat voor de fiets experience van vandaag.
Wat is dit aan te raden. Wat zie je het land by bike weer anders dan bij voet. Tot ik bij een stop de nodige informatie dwarszit en uit laat blijven omdat ik stilstaand met mijn fiets de weg op val. Een heel rustige weg. Jazeker die bestaan ook. Gelukkig maar!
Gids, Wayan roept nu nogmaals of de rijstvelden met zijn smalle paadjes wel ok zijn voor mevrouw, zo noemt hij mij. Denkelijk een familielid met scooter arriveert om “mevrouw” naar haar hotel te chauffeuren.
Duizeligheid nekt en voor mevrouw eindigt de fiets trip. Balen zeg, als er één foto verschijnt van al het moois wat nog in petto was.
Gewapend met gemberthee later verrijkt met verse tumeric en porrich (kleffe, waterige rijst met wat extra zout voor de mineralen) en een flesje OiL wat hier gebruikt wordt om op de instabiele buik te smeren gaat ze de leegte en duizeligheid ten strijd.
Op voor de middag, die zoals ze visualiseert veel stabieler wordt. En zo was ook de uitkomst. Met de shuttle van het hotel naar de markt van Ubud waar onze wegen samen verdergaan. Mits we elkaar vinden!
Dat is in het drukke city center zonder mobiel netwerk een flinke klus. Ruim een uur later mogen we gezamenlijk door. Ruim een uur vraagtekens over wie waar is maakt de sfeer ietwat bedrukt.
Gelukkig weten we dit toch weer te keren en beleven nog een fantastische middag die we afsluiten bij Wedja (een insta oord, zo schrijven recensies). Echt iets voor mijn “hubbie”…