(20¡)
Op zoek naar de schat. Gezocht en gevonden, onderweg wandelend naar de city of “krioelend”.
Alle wegen, die een beetje begaanbaar lijken kunnen meer verkeer aan dan goed voor het pad is. Een kakofonie van verkeer krioelt van hot naar stad of dorp.
Van geluk mag worden gesproken dat zij enkele meters op diezelfde weg bewandelen om vervolgens tot een idylle te geraken waar denkelijk alleen ruimte is voor een wandelaar maar toch met enkele regelmaat een scooter voorbij geraakt. Wat onwaarschijnlijk berijdbaar leek of onmogelijk lukt passeren gewoon. Een scooter soms alleen met bestuurder maar vaak genoeg met passagier en vracht. Niet vooraf te bedenken, achteraf de waarheid te echt. Zo smal dat voor de balans van haar een goed passeer moment gevonden mag zodat er geen ongevallen de revue passeren.
Overweldigend is de natuur die het smalle pad tentoonstelt. De pracht, het praal bezigt tot nu toe nog de verwerking onderhevig. Verwerken van zulks moois in tegenstelling tot de veel te drukke weg is niet voorstelbaar. Ongeloof alom, niet te bevatten dat om de hoek zoveel sereniteit heerst.
De voorgaande dagen teveel gegeten is vandaag geslonken door de hoeveelheid stappen gezet. Dit is met het natuurschoon van vandaag een allemachtig mooie beleving.
Wat gaat morgen in petto brengen. Wandelen verruilen voor de fiets…! Nu nog ondenkbaar gezien de verkeersdrukte, begeleid gelukkig door naar ik visualiseer een natuurlijk fraai pad dat dwars door rijstveld en ander natuurschoon rolt… avontuurlijk gaat het vast worden.
