(8¡)

Stoute AFDRONK.
Hoorde haar oor om te beschrijven. Toentertijd een vraagteken, momenteel te licht voor de term. Stout is verwarrend, eerder is pijnlijk beter verwoord maar tegelijk eveneens te licht.

Niet te omschrijven, niet te vangen in een woord is het gevoel van unheimisch, teveel plaatselijk pijn die ervaren wordt. Teveel maal gestoken, teveel op één stek. Of eigenlijk twee, beide enkels die onbeschermd waren, waren gevonden door vriendelijke enkele.

“Zwerm”, is de naam door haar geschonken. Enkele van de tig duizend vonden haar en vraten haar op. Tenminste zo is het gevoel rijkelijk te evenaren. Hemeltjelief, gelukkig was en is de wens een “zwerm” te bezitten echt helemaal oprecht, zo voelt het oprecht NU niet. Om 02.12 uur eindig ik dit schrijven en eerlijk waar, ik zou liefst tranen met tuiten huilen om de pijn te verruilen.

Totaal in de war omdat de o zo geliefde OiLs wellicht echt helpend zijn maar zeker niet toereikend. In de steek gelaten gevoel, gestoken door zeker een vijftal maakt dat dit een onvergetelijk zwaar pijnlijk ervaring rijker lijkt die het gewicht van ondraaglijk lijkt te omarmen.

Whow, hoe gaat ze  dit te lijf, ademen. Rustig en kalm blijven terwijl het kookpunt in zwaarte nabij is. Zwaar hoofd, draaikolkend zwierend gevoel in de buik. Heavy Sh•t zeg… wat verteld dit. Wat is hiervan de leer, nu zou ze wat graag overslaan om te missen wat oprecht teveel lijkt. Omarmen is wat ze dacht te hebben gedaan. Te minnetjes waarschijnlijk. Overdenken in nachtelijk dwalen is rijkelijk gevormd om te gaan overwinnen en te mogen afvinken van te hebben ondervonden.