(9¡)

Vannacht bedacht ik dat ik je gedag ging zeggen, zie vorig schrijven. Vandaag is de laatste dag dat je mag teisteren. De energiën werken om je te doen oplossen. Het voelt als een sensatie van lichte sprankelende bubbels die je meenemen op jouw reis. 

Op rechts vele malen steviger omdat je daar meer je woede 

hebt botgevierd. Laat rechts nou veelbetekenend zijn. 

Dankbaarheid lijkt te groeien met het groeiend aantal bubbels die sprankelen en sprankelen en je wegvoeren. 

Allememachies, wat een ervaring waren de afgelopen dagen. Hoe naar kun je je voelen, lastig te omschrijven hoe precies. Maar inschattend dat de pijngrens relatief hoog is, is dit er één die niet snel vergeten gaat raken. En anders zijn er altijd nog de foto’s…!