CoiLs-uP

(28¡)

Zullen woorden altijd blijven vallen. Van oor tot oor spreekt het alom bekende stemmetje. Om rap tegen te spreken, want woorden vallen zolang ze er zijn. 

Vallen ze daadwerkelijk altijd prachtig zoals ze koestert. Vallen ze telkens precies pas en in momentum. Precies passend lijkt in beginne vaker onmogelijk totdat ze een woord hoort. Gesproken in het luchtledige, maar zo hoorbaar voor haar. Beginnend met het gehoorde vallen letters neer om zinnen te vormen die als ze, ze naleest als niet die van haar lijken.
Ze passen in haar gedachten zoveel bij een briljant persoon waar ze een tikkeltje jaloers op is omdat ze zo kundig is met het breien van woorden in een vorm die ze never dacht te kunnen boetseren.

Jaloers zijn op jezelf is wat ze dacht nooit te gaan ondervinden. En toch is hier en nu waarlijk gebeurend. Waarachtig lijkend op een sprookje waar ze zich in bevindt. Sprookjes zijn er om in te geloven. En dat is wat ze echt met recht, oprecht doet.